[​១៨៣​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​បាន​អធិប្បាយ​ក្នុង​បារាជិក​កណ្ឌ​ទី១រួចហើយ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​របាំ​ ​បាន​ដល់​ការ​រាំ​ឯណា​នីមួយ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ចម្រៀង​ ​បាន​ដល់​ចម្រៀង​ឯណា​នីមួយ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ប្រគំ​ ​បាន​ដល់​ប្រគំ​ឯណា​នីមួយ​។​ ​ភិក្ខុនី​ទៅ​ដើម្បី​មើល​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុនី​ឈរ​មើល​ក្តី​ ​ស្តាប់​ក្តី​ ​ក្នុង​ទីណា​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យក្នុង​ទីនោះ​។​ ​ភិក្ខុនី​លះ​ឧបចារ​សម្រាប់​មើល​ ​ហើយ​មើលឃើញ​ក្តី​ ​ស្តាប់​ឮ​ក្តី​ ​រឿយ​ៗ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ភិក្ខុនី​ទៅ​ដើម្បី​មើល​នូវ​ល្បែង​មួយ​ៗ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុនី​ឈរ​មើល​ក្តី​ ​ឈរ​ស្តាប់​ក្តី​ ​ក្នុង​ទីណា​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យក្នុង​ទីនោះ​។​ ​ភិក្ខុនី​លះ​ឧបចារ​សម្រាប់​មើល​ ​ហើយ​មើលឃើញ​ក្តី​ ​ស្តាប់​ឮ​ក្តី​ ​រឿយ​ៗ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​
 ​[​១៨៤​]​ ​វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៧យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​ឈរ​មើល​ ​ឬ​ស្តាប់​ក្នុង​អារាម១​ ​ជន​ទាំងឡាយ​មកកាន់​ទីកន្លែង​ដែល​ភិក្ខុនី​ឈរ​នៅ​ ​ឬ​អង្គុយ​ ​ឬ​សឹង​ ​ហើយ​រាំ​ក្តី​ ​ច្រៀង​ក្តី​ ​ប្រគំ​ក្តី១​ ​ភិក្ខុនី​កំពុង​ដើរទៅ​ជួប​តាមផ្លូវ​ហើយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ស្តាប់​ក្តី១​ ​កាលបើ​ភិក្ខុនី​មាន​កិច្ច​ដើរទៅ​ហើយ​ឃើញ​ក្តី​ ​ឮ​ក្តី១​ ​ភិក្ខុនី​មាន​សេចក្តី​អន្តរាយ១​ ​ភិក្ខុនី​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុនី​ជា​ខាងដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​ល​សុ​ណ​វគ្គទី១​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ១៧៨ | បន្ទាប់