ឆ​ព្វ​គ្គិ​យា​ភិក្ខុនី​បង្រៀន​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ ​ពិតមែន​ឬ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ពិតមែន​។​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មានជោគ​ ​ទ្រង់​បន្ទោស​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យា​ភិក្ខុនី​ ​មិន​គួរបើ​នឹង​បង្រៀន​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ទេ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​នេះ​ ​មិនមែន​នាំឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ដល់​ពួក​ជន​ ​ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ទេ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​សំដែង​ឡើង​នូវ​សិក្ខាបទ​នេះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​បង្រៀន​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ ​ភិក្ខុនី​នោះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​
 [​៣២៦​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​មាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទី១នៃ​បារាជិក​កណ្ឌ​រួចហើយ​។​ ​ចំណេះ​ណាមួយ​ជា​ខាងក្រៅ​ ​ដែល​មិន​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​ចំណេះ​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​បង្រៀន​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​បង្រៀន​ដោយបទ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​រាល់​ៗ​បទ​។​ ​បង្រៀន​ដោយ​អក្សរ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​រាល់​ៗ​អក្សរ​។​
 ​[​៣២៧​]​ ​វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៥យ៉ាង​)​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​បង្រៀន​សរសេរ១​ ​ភិក្ខុនី​បង្រៀន​ធារ​ណ​សាស្ត្រ១​ ​ភិក្ខុនី​បង្រៀន​វិជ្ជាការ​ពារ​ខ្លួន​ដើម្បី​រក្សា​ ​(​ខ្លួន​)​១​ ​ភិក្ខុនី​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុនី​ជា​ខាងដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​ចិ​ត្តា​គារវ​គ្គ​ទី៥​ ​ចប់​។​

ថយ | ទំព័រទី ២៨៥ | បន្ទាប់