​មិន​ពោល​ពាក្យ​ញុះញង់​ ​ដែល​ជា​ពាក្យ​មិន​ពិត​ ​គប្បី​ពោល​វាចា​ដ៏​ពីរោះ​ ​ជា​វាចា​មិន​រើរុះ​ ​ប្រកប​សេ​ចកី្ត​គោរព​ ​សេ​ចកី្ត​កោតក្រែង​ ​មានខ្លួន​ទូន្មាន​ហើយ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​លាមក​អាក្រក់​ ​ជា​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​អធិសីល​ ​មួយទៀត​ ​ឧបាសក​នោះ​ ​ជា​បុរស​ចិញ្ចឹម​មាតាបិតា​តាម​ធម៌​ ​ប្រព្រឹត្ត​ស្អាត​ ​ឧបាសក​នោះ​ ​ទំនងជា​ស្វែងរក​ភោគៈ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះហេតុតែ​មាតាបិតា​ពិត​ ​មិនមែន​ដើម្បី​ខ្លួន​ទេ​ ​មួយទៀត​ ​បុរស​ណា​ ​អំណឹះ​អំពី​មាតាបិតា​ទៅ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្តទោរទន់​ទៅ​រក​ព្រះនិព្វាន​ ​ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​សាសន​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​ជា​អ្នកមាន​កាយ​ ​វាចា​ ​ចិត្ត​ ​ត្រង់​មិន​វៀច​ ​មិន​អួតអាង​ ​មិន​មានពុត​ត្បុត​ ​មិន​គប្បី​ជួញ​ដោយ​លេស​កប្ប​ ​គឺ​មិន​គប្បី​បញ្ចេញ​ពាក្យ​ដោយអំណាច​កលមាយា​ ​នឹង​ការ​អួតអាង​ ​បុរស​ប្រាកដ​ដូច្នោះ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នកធ្វើ​នូវ​កម្ម​ល្អ​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​ធម៌​ ​ម្តេច​នឹង​បាន​នូវ​ទុក្ខ​ ​ខ្ញុំ​ធ្វើឲ្យ​ប្រាកដ​ដោយខ្លួនឯង​ ​ព្រោះ​ករុណា​ចំពោះ​ឧបាសក​នោះ​ ​ម្នាល​ពាណិជ​ទាំងឡាយ​ ​ហេតុ​នោះ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​រមិលមើល​ខ្ញុំ​ចុះ​ ​ប្រសិនបើ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​វៀរចាក​ឧបាសក​នោះ​ ​នឹង​ទៅជា​បុគ្គល​វិលវល់​ ​ដូចជា​មនុស្ស​ខ្វាក់​ ​ភាន់ភាំង​នៅក្នុង​ព្រៃ​ ​គប្បី​ដល់​នូវ​ភាពជា​ផេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៦ | បន្ទាប់