​បុគ្គល​គួរ​ធ្វើកុសល​ ​គួរឲ្យ​ទាន​តាម​សមគួរ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ឃើញ​ដៃ​ដែល​ឲ្យ​តាមចំណង់​ហើយ​ ​នឹង​មិន​ធ្វើបុណ្យ​កើត​។​ ​ខ្ញុំ​ទៅ​អំពី​ទីនេះ​ ​ដល់ទៅ​ទ្វារ​កន​គរ​ ​នឹង​តម្កល់ទុក​នូវ​ទាន​ ​ជាទី​នាំមក​នូវ​សេចក្ដីសុខ​ដល់​ខ្ញុំ​ដោយពិត​។​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យបាយ​ ​ទឹក​ ​សំពត់​ ​គ្រឿង​សេនាសនៈ​ ​អណ្ដូងទឹក​ ​ពាងទឹក​សម្រាប់​ផឹក​ ​និង​ស្ពាន​ ​ក្នុង​ផ្លូវ​ដែល​លំបាកទៅ​។​ ​
 ​ម្រាមដៃ​ម្រាមជើង​របស់​អ្នក​ក្ងែងក្ងង់​ ​មុខ​របស់​អ្នក​ក្រញេវក្រញូវ​ ​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ ​ចេះតែ​ហូរចេញ​នូវ​ទឹកភ្នែក​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​បាបកម្ម​ដូចម្ដេច​ ​ដែល​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ហើយ​។​
 កាល​អ​សយ្ហ​គហបតី​ ​ដែល​មាន​រស្មី​ចេញ​អំពី​កាយ​ ​មាន​សទ្ធា​គ្រប់គ្រង​ផ្ទះ​ ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ចាត់​ចែក​នូវ​ទាន​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​រោងទាន​របស់​គហបតី​នោះ​។​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​ពួក​ស្មូម​ ​ដែល​ត្រូវការ​ភោជន​ ​មក​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ចៀសចេញ​ទៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ ​ហើយ​បាន​ធ្វើមុខ​ក្រញេវក្រញូវ​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បាន​ជា​ម្រាមដៃ​ម្រាមជើង​របស់ខ្ញុំ​ក្ងែងក្ងង់​ ​មុខ​របស់ខ្ញុំ​ ​ក្រញេវក្រញូវ​ ​ភ្នែក​ទាំងឡាយ​របស់ខ្ញុំ​ ​ចេះតែ​ហូរចេញ​នូវ​ទឹកភ្នែក​ ​មាន​ក្លិនស្អុយ​ ​បាបកម្ម​នោះ​ ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ហើយ​។​ ​
 ម្នាល​បុរស​លាមក​ ​មុខ​របស់​អ្នក​ក្រញេវក្រញូវ​ផង​ ​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ ​ចេះតែ​ហូរចេញ​នូវ​ ​(​ទឹកភ្នែក​មាន​ក្លិនស្អុយ​)​ ​ផង​ ​(​សមគួរ​)​ ​តាម​ហេតុ​ ​ព្រោះ​អ្នក​បាន​ធ្វើមុខ​ក្រញេវក្រញូវ​ចំពោះ​ទាន​បុគ្គល​ដទៃ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤៩ | បន្ទាប់