អភិសង្ខារ​ទាំងនោះ​ លោក​លះបង់​ហើយ​ ព្រោះ​លោក​លះបង់​អភិសង្ខារ​ទាំងឡាយ​ហើយ​ អ្នកផង​គប្បី​កំណត់​គតិ​ទាំងឡាយ​ថា លោក​ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក​ ថា​កើត​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ ថា​កើត​ក្នុង​បិ​ត្តិ​វិស័យ​ ថា​ជា​មនុស្ស​ ថា​ជា​ទេវតា​ ថា​ជា​ព្រហ្ម​មាន​រូប​ ថា​ជា​ព្រហ្ម​មិន​មាន​រូប​ ថា​ជា​សញ្ញី​ព្រហ្ម​ ថា​ជា​អសញ្ញី​ព្រហ្ម​ ឬថា​ជា​នេវ​សញ្ញី​នា​សញ្ញី​ព្រហ្ម​ ដោយ​កិលេស​ដូចម្តេច។ អ្នកផង​គប្បី​កំណត់​ គប្បី​សំគាល់​ គប្បី​ដល់​នូវ​ការកំណត់​ ដោយហេតុ​ណា​ ហេតុ​នោះ​ មិន​មាន​ បច្ច័យ​មិន​មាន​ ការណ៍​មិន​មាន​ទេ។ ពាក្យ​ថា​ ក្នុង​លោក​ គឺ​ក្នុង​អបាយលោក​ មនុស្សលោក​ ទេវលោក​ ខន្ធ​លោក​ ធាតុ​លោក​ អាយតន​លោក​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) គប្បី​កំណត់​ក្នុង​លោក​នេះ​ ដោយ​កិលេស​ដូចម្តេច​បាន។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ ត្រាស់​ថា​
សេចក្តី​សំគាល់​សូម្បី​តូច​មួយ​ ដែល​កំណត់​ហើយ​ ក្នុង​អារម្មណ៍​ដែល​ឃើញ​ ដែល​ឮ ឬដែល​ប៉ះពាល់​ហើយ​នេះ​ នៃ​បុគ្គល​នោះ​ មិន​មាន​ទេ​ អ្នកផង​គប្បី​កំណត់​បុគ្គល​ដែល​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ មិន​ប្រកាន់ទិដ្ឋិ​នោះ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ដោយ​កិលេស​ដូចម្តេច​បាន។
[១៧៦​] ព្រះអរហន្ត​ទាំងឡាយ​ មិន​តែងតាំង​ មិន​ធ្វើឲ្យ​ជា​ប្រធាន​ ដ្បិត​ធម៌​ទាំងឡាយ​ លោក​មិន​ទទួលយក​ទេ
ថយ | ទំព័រទី ២១២ | បន្ទាប់