[២៩៨​] ការ​ប៉ោង​ឡើង​ណា​ ការ​ប៉ោង​ឡើង​នោះ​ ជា​ភូមិ​នៃ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​របស់​បុគ្គល​នោះ​ មួយទៀត​ បុគ្គល​នុ៎ះ​ រមែង​ពោល​នូវ​មា​នះ​ និង​អតិ​មា​នះ​ បុគ្គល​ឃើញ​ទោស​នេះ​ហើយ​ មិន​គួរ​វិវាទ​ទេ​ ដ្បិត​ជន​អ្នក​ឈ្លាស​ទាំង​ឡាយ​ មិន​ពោល​នូវ​ការ​ស្អាត​ ដោយ​វិវាទ​នោះ​ឡើយ។

 [២៩៩​] ពាក្យ​ថា​ ការ​ប៉ោង​ឡើង​ណា​ ការ​ប៉ោង​ឡើង​នោះ​ ជា​ភូមិ​នៃ​សេចក្តី​ចង្អៀត​ចង្អល់​របស់​បុគ្គល​នោះ​ គឺ​ការ​ប៉ោង​ឡើង​ ការ​ខ្ពស់​ឡើង​ ចិត្ត​ដូច​ទង់ជ័យ​ ការ​ផ្គង​ឡើង​ ភាព​នៃ​ចិត្ត​មានប្រាថ្នា​ដូចជា​ទង់​ណា​ នោះ​ជា​ភូមិ​នៃ​ការ​ចង្អៀតចង្អល់​ ជា​ភូមិ​នៃ​សេចក្តី​តានតឹង​ ជា​ភូមិ​នៃ​ការបៀតបៀន​ ជា​ភូមិ​នៃ​សេចក្តី​ខ្ទាំងខ្ទប់​ ជា​ភូមិ​នៃ​ឧបទ្រព​ ជា​ភូមិ​នៃ​ឧបស័គ្គ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ការ​ប៉ោង​ឡើង​ណា​ ការ​ប៉ោង​ឡើង​នោះ​ ជា​ភូមិ​នៃ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​របស់​បុគ្គល​នោះ។
 [៣០០​] ពាក្យ​ថា​ មួយទៀត​ បុគ្គល​នោះ​ រមែង​ពោល​នូវ​មា​នះ​ និង​អតិ​មា​នះ​ គឺ​បុគ្គល​នោះ​ ពោល​នូវ​មា​នះ​ផង​ ពោល​នូវ​អតិ​មា​នះ​ផង​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) មួយទៀត​ បុគ្គល​នោះ​ រមែង​ពោល​នូវ​មា​នះ និង​អតិ​មា​នះ​។
 [៣០១​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​ឃើញ​ទោស​នេះ​ហើយ​ មិន​គួរ​វិវាទ​ទេ​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៣ | បន្ទាប់