ព្រោះ​ប្រាសចាក​បីតិ​ផង​ ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា​ផង​ មានសតិ​ និង​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ សោយសុខ​ដោយ​នាមកាយ​ផង​ ចូលកាន់​តតិយជ្ឈាន​ដែល​ព្រះ​អរិយៈ​ទាំងឡាយ​ សរសើរ​បុគ្គល​អ្នក​បាន​តតិយជ្ឈាន​នោះ​ ថា​ជា​អ្នកមាន​ឧបេក្ខា​ មានសតិ​ នៅជា​សុខ​ដូច្នេះ។ ព្រោះ​លះបង់​សុខ​ផង​ លះបង់​ទុក្ខ​ផង​ រំលត់​សោ​មន្ស​ និង​ទោមនស្ស​ទាំងឡាយ​ ក្នុង​កាលមុន​ផង​ ចូលកាន់​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ឥត​ទុក្ខ​ ឥត​សុខ​ មានសតិ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ដោយ​ឧបេក្ខា នេះ​ឈ្មោះថា​ អធិចិត្ត​សិក្ខា។
 អធិប្បញ្ញា​សិក្ខា​ តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ជា​អ្នកមាន​បញ្ញា​ ប្រកប​ដោយ​បញ្ញា​ ប្រព្រឹត្ត​ក្នុង​កិរិយា​កើតឡើង និង​វិនាស​ទៅ​ ជា​បញ្ញា​ដ៏​ប្រសើរ​ ជា​គ្រឿង​ទំ​លុះ​ទំ​លាយ​ ជា​គ្រឿ​ដឹង​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ដោយ​ប្រពៃ​ ភិក្ខុ​នោះ​ តែង​ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត​ថា​ នេះ​ ទុក្ខ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ ហេតុ​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ ទី​រលត់ទុក្ខ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ សេចក្តី​ប្រតិបត្តិ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រលត់ទុក្ខ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ អាសវៈ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ ធម៌​នាំឲ្យកើត​អាសវៈ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ ទី​រលត់​អាសវៈ​ ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ នេះ​ សេចក្តី​ប្រតិបត្តិ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​ទី​រលត់​អាសវៈ​ នេះ​ឈ្មោះថា​ អធិប្បញ្ញា​សិក្ខា។
ថយ | ទំព័រទី ៧៣ | បន្ទាប់