[១៥៤] ទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ អើ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខនោះ គេដឹងបានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខនោះ គេដឹងបានឬ។ អើ។ ការធ្វើនូវទីបំផុតនៃទុក្ខនោះៗ មិនមាន ការផ្តាច់បង់នូវវដ្តៈ មិនមាន អនុបាទាបរិនិព្វាន មិនមានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[១៥៥] ទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ អើ។ បុគ្គល គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងនូវបុគ្គល គេដឹងបានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[១៥៦] ទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ អើ។ ព្រះនិព្វាន គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នកទទួលព្រះនិព្វាន គេដឹងបានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[១៥៥] ទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ អើ។ បុគ្គល គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងនូវបុគ្គល គេដឹងបានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[១៥៦] ទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នករងទុក្ខក្នុងនរក គេដឹងបានឬ។ អើ។ ព្រះនិព្វាន គេដឹងបានឬ។ បុគ្គលអ្នកទទួលព្រះនិព្វាន គេដឹងបានឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។