ដោយអត្ថពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមដែរ។ បរវាទីធ្វើ (នូវពាក្យបេ្តជ្ញាឲ្យមាំ) ថា ជនណាមួយប្លែងឫទ្ធិបាន មាន ព្រោះហេតុនោះ (ទើបសួរ) ថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ជនណាប្លែងឫទ្ធិបាន ជននោះ ទើបឈ្មោះថាបុគ្គល ជនណាមិនប្លែងឫទ្ធិបាន ជននោះមិនឈ្មោះថាបុគ្គលឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ ជនណា ឮសំឡេងដោយទិព្វសោតធាតុ។បេ។ ជនណា ដឹងចិត្តរបស់បុគ្គលដទៃ។បេ។ ជនណា រឭកឃើញនូវបុព្វេនិវាសៈ។បេ។ ជនណា ឃើញរូបដោយទិព្វចក្ខុ។បេ។ ជនណា ធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវធម៌ជាគ្រឿងអស់ទៅនៃអាសវៈ ជននោះ ទើបឈ្មោះថាបុគ្គល ជនណា មិនធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវធម៌ជាគ្រឿងអស់ទៅនៃអាសវៈ ជននោះ មិនឈ្មោះថាបុគ្គលឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[១៦៦] អ្នកមិនគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ក្រែងមាតា មានឬ។ អើ។ បើមាតា មាន ម្នាលអ្នកដ៏ចំរើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នកគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមដែរ។
ចប់ អភិញ្ញានុយោគ។
[១៦៦] អ្នកមិនគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ក្រែងមាតា មានឬ។ អើ។ បើមាតា មាន ម្នាលអ្នកដ៏ចំរើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នកគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមដែរ។