មាន ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នក​គួរ​ពោល​ថា បុគ្គល គេ​ដឹង​បាន​ដោយ​អត្ថ​ដ៏​ពិត និង​អត្ថ​ដ៏​ឧត្តម​ដែរ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​ថា បុគ្គល​គេ​ដឹង​បាន​ដោយ​អត្ថ​ដ៏​ពិត និង​អត្ថ​ដ៏​ឧត្តម​ឬ។ អើ។ ក្រែង​សកទាគាមិ​បុគ្គល មាន​ឬ។បេ។ អនាគាមិ​បុគ្គល មាន​ឬ។បេ។ ព្រះអរហន្ត មាន​ឬ។បេ។ ឧភតោភាគ​វិមុត្ត​បុគ្គល មាន​ឬ បញ្ញា​វិមុត្ត​បុគ្គល មាន​ឬ កា​យស​ក្ខិ​បុគ្គល មាន​ឬ ទិដ្ឋិ​ប្ប​ត្ត​បុគ្គល មាន​ឬ សទ្ធា​វិមុត្ត​បុគ្គល មាន​ឬ ធម្មា​នុ​សា​រិបុ​គ្គ​ល មាន​ឬ សទ្ធា​នុ​សា​រិបុ​គ្គ​ល មាន​ឬ។ អើ។ ប្រសិន​បើ​សទ្ធា​នុ​សា​រិបុ​គ្គ​ល មាន​មែន ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន ព្រោះហេតុនោះ អ្នក​គួរ​ពោល​ថា បុគ្គល គេ​ដឹង​បាន​ដោយ​អត្ថ​ដ៏​ពិត និង​អត្ថ​ដ៏​ឧត្តម​ដែរ។
 [១៧០] បរវាទី​ធ្វើ (នូវ​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ឲ្យ​មាំ) ថា សោតាបន្ន​បុគ្គល មាន ព្រោះហេតុនោះ (ទើប​សួរ) ថា បុគ្គល គេ​ដឹង​បាន​ដោយ​អត្ថ​ដ៏​ពិត និង​អត្ថ​ដ៏​ឧត្តម​ឬ។ អើ។ ជន​ណាមួយ មិនធ្លាប់​កើតជា​សោតាបន្ន​បុគ្គល បែរជា​កើតជា​សោតាបន្ន​បុគ្គល មាន​ឬ។ អើ។
ថយ | ទំព័រទី ១១៧ | បន្ទាប់