[១៨៥] បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ក្រែងវជិរាភិក្ខុនី បានពោលពាក្យនេះ ចំពោះមារមានចិត្តបាបថា
ពាក្យដូច្នេះ មានក្នុងព្រះសូត្រពិតឬ។ អើ។ ព្រោះហេតុនោះ អ្នកមិនគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តម ដូច្នេះទេ។
[១៨៦] បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ក្រែងព្រះអានន្ទមានអាយុ បានក្រាបបង្គំទូលសួរព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ព្រះអង្គតែងត្រាស់ថា លោកសូន្យ លោកសូន្យ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ដែលព្រះអង្គត្រាស់ថា លោកសូន្យ តើដោយហេតុដូចម្តេច ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ម្នាលអានន្ទ
ម្នាលមារ អ្នកជឿថាសត្វ ដូច្នេះឬ (មួយទៀត) អ្នកមានទិដ្ឋិ (យ៉ាងនេះ) ឬ នេះជាគំនរសង្ខារសុទ្ធទេតើ សត្វមិនមានក្នុងទីនេះទេ ដូចយ៉ាងសព្ទថា រថ ព្រោះកាលបរិបូណ៌ដោយអង្គយ៉ាងណា កាលខន្ធទាំងឡាយមាន ការសន្មតិថាសត្វ រមែងមាន ក៏យ៉ាងនោះដែរ ព្រោះថា ទុក្ខតែងកើតឡើងផង ទុក្ខតែងតាំងនៅផង តែងវិនាសទៅវិញផង ធម្មជាតដទៃក្រៅអំពីទុក្ខ មិនកើតមានទេ ធម្មជាតដទៃក្រៅអំពីទុក្ខ មិនរលត់ទៅវិញទេ
ពាក្យដូច្នេះ មានក្នុងព្រះសូត្រពិតឬ។ អើ។ ព្រោះហេតុនោះ អ្នកមិនគួរពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តម ដូច្នេះទេ។
[១៨៦] បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ ក្រែងព្រះអានន្ទមានអាយុ បានក្រាបបង្គំទូលសួរព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ព្រះអង្គតែងត្រាស់ថា លោកសូន្យ លោកសូន្យ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ដែលព្រះអង្គត្រាស់ថា លោកសូន្យ តើដោយហេតុដូចម្តេច ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ម្នាលអានន្ទ