គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តម តែអ្នកមិនគប្បីពោលថា វិញ្ញាណមានក្នុងបុគ្គលដូច្នេះទេ ព្រោះជាពាក្យខុស មួយទៀត ប្រសិនបើ អ្នកមិនគប្បីពោលថា វិញ្ញាណមានក្នុងបុគ្គលដូច្នេះទេ ម្នាលអ្នកដ៏ចំរើន អ្នកមិនគប្បីពោលថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមដូច្នេះដែរ បណ្តាពាក្យទាំងពីរនោះ អ្នកពោលនូវពាក្យណា គប្បីពោលតែពាក្យនោះថា បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តម តែអ្នកមិនគប្បីពោលថា វិញ្ញាណមានក្នុងបុគ្គលដូច្នេះទេ ព្រោះជាពាក្យខុស។បេ។
[៥៣] បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ បុគ្គលគឺចក្ខាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងចក្ខាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកចក្ខាយតនៈ។បេ។ ចក្ខាយតនៈមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។ បុគ្គលគឺធម្មាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងធម្មាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកធម្មាយតនៈ។បេ។ ធម្មាយតនៈមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។
[៥៤] បុគ្គលគឺចក្ខុធាតុ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងចក្ខុធាតុ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកចក្ខុធាតុ។បេ។ ចក្ខុធាតុមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។ បុគ្គលគឺធម្មធាតុ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងធម្មធាតុ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកធម្មធាតុ។បេ។ ធម្មធាតុមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។
[៥៣] បុគ្គល គេដឹងបានដោយអត្ថដ៏ពិត និងអត្ថដ៏ឧត្តមឬ។ អើ។ បុគ្គលគឺចក្ខាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងចក្ខាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកចក្ខាយតនៈ។បេ។ ចក្ខាយតនៈមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។ បុគ្គលគឺធម្មាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងធម្មាយតនៈ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកធម្មាយតនៈ។បេ។ ធម្មាយតនៈមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។
[៥៤] បុគ្គលគឺចក្ខុធាតុ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងចក្ខុធាតុ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកចក្ខុធាតុ។បេ។ ចក្ខុធាតុមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។ បុគ្គលគឺធម្មធាតុ។បេ។ បុគ្គលមានក្នុងធម្មធាតុ។បេ។ បុគ្គលវៀរចាកធម្មធាតុ។បេ។ ធម្មធាតុមានក្នុងបុគ្គលឬ។បេ។