គប្បីធ្វើនូវចេតិយ ឲ្យជាអភិទក្សិណ ម្នាលអ្នកដ៏ចម្រើន អ្នកមិនគួរពោលថា បុគ្គលតំាងនៅអស់កប្ប មិនគប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្តទេ។បេ។
[៨៦] បុគ្គលតំាងនៅអស់កប្ប គប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្តដែរឬ។ អើ។ បុគ្គល គប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្ត ដែលចេញចាកកប្បនោះដែរឬ។ អើ។ បុគ្គលគប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្ត ជារូបាវចរៈ។បេ។ អរូបាវចរៈ។បេ។ លោកុត្តរៈដែរឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
[៨៧] បុគ្គល ប្រកបក្នុងកម្មដែលឲ្យផលជាលំដាប់ (គឺអនន្តរិយកម្ម) ហើយគប្បីឈានចុះកាន់សម្មត្តនិយាមដែរឬ។ អើ។ បុគ្គលគប្បីឈានចុះកាន់សភាវៈទាំងពីរ គឺមិច្ឆត្តនិយាម(១) ១ សម្មត្តនិយាម(២) ១ ឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ បុគ្គលប្រកបក្នុងកម្មដែលឲ្យផលជាលំដាប់ គប្បីឈានចុះកាន់សម្មត្តនិយាមដែរឬ។ អើ។ ក្រែងកម្មនោះ បុគ្គលនោះ ប្រកបហើយ សេចក្តីក្តៅក្រហាយ
[៨៦] បុគ្គលតំាងនៅអស់កប្ប គប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្តដែរឬ។ អើ។ បុគ្គល គប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្ត ដែលចេញចាកកប្បនោះដែរឬ។ អើ។ បុគ្គលគប្បីបានចំពោះនូវកុសលចិត្ត ជារូបាវចរៈ។បេ។ អរូបាវចរៈ។បេ។ លោកុត្តរៈដែរឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។
ចប់ កុសលចិត្តប្បដិលាភកថា។
អនន្តរាបយុត្តកថា
[៨៧] បុគ្គល ប្រកបក្នុងកម្មដែលឲ្យផលជាលំដាប់ (គឺអនន្តរិយកម្ម) ហើយគប្បីឈានចុះកាន់សម្មត្តនិយាមដែរឬ។ អើ។ បុគ្គលគប្បីឈានចុះកាន់សភាវៈទាំងពីរ គឺមិច្ឆត្តនិយាម(១) ១ សម្មត្តនិយាម(២) ១ ឬ។ អ្នកមិនគួរពោលយ៉ាងនេះទេ។បេ។ បុគ្គលប្រកបក្នុងកម្មដែលឲ្យផលជាលំដាប់ គប្បីឈានចុះកាន់សម្មត្តនិយាមដែរឬ។ អើ។ ក្រែងកម្មនោះ បុគ្គលនោះ ប្រកបហើយ សេចក្តីក្តៅក្រហាយ
(១)ការកំណត់ខុស បានដល់អនន្តរិយកម្ម។ (២) ការកំណត់ត្រូវ បានដល់ព្រះអរិយមគ្គ។ អដ្ឋកថា។