កុសលា​កុសល​ប្ប​ដិ​សន្ទ​ហន​កថា


 [១១៩] កុសល​មូល ទន្រ្ទាន​អកុសលមូល​ដែរ​ឬ។ អើ។ ការ​រំពឹង។បេ។ កា​រតំាង​ចិត្ត​ទុកណា ដើម្បី​ញុំាង​អកុសល​ឲ្យ​កើតឡើង ការ​រំពឹង។បេ។ កា​រតំាង​ចិត្ត​ទុក​នោះ​ឯង ដើម្បី​ញុំាង​កុសល​ឲ្យ​កើតឡើង​ដែរ​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ កុសល​មូល ទន្រ្ទាន​អកុសលមូល​ហើយ តែ​បុគ្គល​មិន​គួរ​និយាយ​ថា ការ​រំពឹង។បេ។ កា​រតំាង​ចិត្ត​ទុកណា ដើម្បី​ញុំាង​អកុសល​ឲ្យ​កើតឡើង ការ​រំពឹង។បេ។ កា​រតំាង​ចិត្ត​ទុក​នោះ​ឯង ដើម្បី​ញុំាង​កុសល​ឲ្យ​កើតឡើង​ទេ​ឬ។ អើ។ កុសល របស់​បុគ្គល​កាល​មិន​រំពឹង រមែង​កើតឡើង។បេ។ របស់​បុគ្គល​កាល​មិន​តំាង​ចិត្ត​ទុក រមែង​កើតឡើង​ឬ។ អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ទេ។បេ។ កុសល​របស់​បុគ្គល​កាល​រំពឹង រមែង​កើតឡើង។បេ។ របស់​បុគ្គល​កា​លតំាង​ចិត្ត​ទុក រមែង​កើតឡើង​ឬ។ អើ។ ប្រសិនបើ កុសល របស់​បុគ្គល​កាល​រំពឹង រមែង​កើតឡើង។បេ។ របស់​បុគ្គល​កា​លតំាង​ចិត្ត​ទុក រមែង​កើតឡើង ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន អ្នក​មិន​គួរ​ពោល​ថា កុសល​មូល ទន្រ្ទាន​អកុសលមូល​ទេ។
ថយ | ទំព័រទី ៦៧ | បន្ទាប់