សំឡេង ក្លិន រស ផោដ្ឋព្វៈ ... ពិចារណាឃើញច្បាស់ នូវអនុបាទិន្នុបាទានិយក្ខន្ធទាំងឡាយ ថាមិនទៀង ជាទុក្ខ មិនមែនខ្លួន រមែងត្រេកអរ រីករាយ រាគៈ ប្រារព្ធនូវខន្ធនោះ ទើបកើតឡើង ទោមនស្សកើតឡើង កាលបើកុសល និងអកុសល រលត់ហើយ វិបាកក៏កើតឡើង ព្រោះអំពើនោះជាអារម្មណ៍ អាកាសានញ្ចាយតនកុសល ជាបច្ច័យនៃវិញ្ញាណញ្ចាយតនវិបាក ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ អាកិញ្ចញ្ញាយតនកុសល ជាបច្ច័យ នៃនេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនវិបាក ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ រូបាយតនៈ ជាអនុបាទិន្នុបាទានិយៈ ជាបច្ច័យនៃចក្ខុវិញ្ញាណ ផោដ្ឋព្វាយតនៈ ជាបច្ច័យនៃកាយវិញ្ញាណ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ។
[២៥០] អនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ជាបច្ច័យនៃអនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ គឺនិព្វាន ជាបច្ច័យនៃមគ្គ និងផល ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ។
[២៥១] អនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ជាបច្ច័យនៃអនុបាទិន្នុបាទានិយធម៌ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ គឺពួកអរិយបុគ្គល ចេញចាកមគ្គ ពិចារណានូវមគ្គ ពិចារណានូវផល ពិចារណានូវព្រះនិព្វាន និព្វានជាបច្ច័យ នៃការពិចារណា នូវគោត្រភូ និងវោទានៈ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ
[២៥០] អនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ជាបច្ច័យនៃអនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ គឺនិព្វាន ជាបច្ច័យនៃមគ្គ និងផល ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ។
[២៥១] អនុបាទិន្នអនុបាទានិយធម៌ ជាបច្ច័យនៃអនុបាទិន្នុបាទានិយធម៌ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ គឺពួកអរិយបុគ្គល ចេញចាកមគ្គ ពិចារណានូវមគ្គ ពិចារណានូវផល ពិចារណានូវព្រះនិព្វាន និព្វានជាបច្ច័យ នៃការពិចារណា នូវគោត្រភូ និងវោទានៈ ដោយអារម្មណប្បច្ច័យ