ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិទាំង៣នេះ ព្រោះបច្ច័យ គឺការក្លែងញុំាងរាងកាយនៃមនុស្ស ឱ្យធ្លាក់ចុះចាកជីវិត។
[៤៩០] ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិប៉ុន្មាន ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន)។ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិ៣ ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន) គឺភិក្ខុជាអ្នកមានប្រាថ្នាអាក្រក់ មានសេចក្ដីប្រាថ្នាគ្របសង្កត់ ក៏ពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន) ត្រូវអាបត្ដិបារាជិក ភិក្ខុពោលថា ភិក្ខុណានៅក្នុងវិហាររបស់អ្នក ភិក្ខុនោះជាព្រះអរហន្ដ កាលបើគេដឹងសេចក្ដីច្បាស់ ត្រូវអាបត្ដិថុល្លច្ច័យ កាលបើគេមិនដឹងសេចក្ដីច្បាស់ ត្រូវអាបត្ដិទុក្កដ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិទាំង៣នេះ ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន)។
[៤៩១] ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិប៉ុន្មាន ព្រោះបច្ច័យ គឺការព្យាយាមបញ្ចេញអសុចិ។ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិ ៣ ព្រោះបច្ច័យ គឺព្យាយាមបញ្ចេញអសុចិ គឺភិក្ខុគិតនឹងបញ្ចេញអសុចិ ក៏ព្យាយាមញ៉ាំងអសុចិឱ្យឃ្លាតចេញ ត្រូវអាបត្ដិសង្ឃាទិសេស ភិក្ខុគិតនឹងបញ្ចេញអសុចិ ក៏ព្យាយាម ប៉ុន្ដែទឹកអសុចិមិនឃ្លាតចេញ ត្រូវអាបត្ដិថុល្លច្ច័យ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិទុក្កដ ក្នុង ប្រយោគដែលព្យាយាម។
[៤៩០] ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិប៉ុន្មាន ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន)។ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិ៣ ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន) គឺភិក្ខុជាអ្នកមានប្រាថ្នាអាក្រក់ មានសេចក្ដីប្រាថ្នាគ្របសង្កត់ ក៏ពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន) ត្រូវអាបត្ដិបារាជិក ភិក្ខុពោលថា ភិក្ខុណានៅក្នុងវិហាររបស់អ្នក ភិក្ខុនោះជាព្រះអរហន្ដ កាលបើគេដឹងសេចក្ដីច្បាស់ ត្រូវអាបត្ដិថុល្លច្ច័យ កាលបើគេមិនដឹងសេចក្ដីច្បាស់ ត្រូវអាបត្ដិទុក្កដ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិទាំង៣នេះ ព្រោះបច្ច័យ គឺកិរិយាពោលអួតឧត្ដរិមនុស្សធម្ម ដែលមិនមាន មិនពិត (ក្នុងខ្លួន)។
[៤៩១] ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិប៉ុន្មាន ព្រោះបច្ច័យ គឺការព្យាយាមបញ្ចេញអសុចិ។ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិ ៣ ព្រោះបច្ច័យ គឺព្យាយាមបញ្ចេញអសុចិ គឺភិក្ខុគិតនឹងបញ្ចេញអសុចិ ក៏ព្យាយាមញ៉ាំងអសុចិឱ្យឃ្លាតចេញ ត្រូវអាបត្ដិសង្ឃាទិសេស ភិក្ខុគិតនឹងបញ្ចេញអសុចិ ក៏ព្យាយាម ប៉ុន្ដែទឹកអសុចិមិនឃ្លាតចេញ ត្រូវអាបត្ដិថុល្លច្ច័យ ភិក្ខុត្រូវអាបត្ដិទុក្កដ ក្នុង ប្រយោគដែលព្យាយាម។