ក៏​មានព្រះហឫទ័យ​ជ្រះថ្លា​ថា​ ​អើ​យាន​ដំរី​ល្អ​ណាស់​តើ​ហ្ន៎​ ​ប្រសិនបើ​ចូល​ទៅ​បង្ហាត់​បាន​ ​(​ជា​ការ​ប្រពៃ​)​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ឯ​ហត្ថិ​រ័តន៍​នោះ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ការ​បង្ហាត់​បាន​ ​ដូចជា​ដំរី​អាជានេយ្យ​ដ៏​ល្អ​ ​ដែលគេ​បង្ហាត់​បាន​បទ​ល្អ​យូរអង្វែង​ហើយ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រះបាទ​មហា​សុ​ទស្សនៈ​ ​កាល​ទ្រង់​នឹង​ល្បងមើល​ ​ហត្ថិ​រ័តន៍​នោះ​ឯង​ ​មុ​នដ​ម្បូង​ ​ទ្រង់​ឡើង​គង់​ ​(​លើ​ហត្ថិ​រ័តន៍​)​ ​ក្នុង​វេលា​ព្រឹកព្រហាម​ ​ហើយ​ស្តេច​ទៅ​ត្រួតត្រា​នូវ​ផែនដី​ ​មាន​សមុទ្រ​ជាទីបំផុត​ ​រួចហើយ​ ​ស្តេច​ត្រឡប់​មក​សោយ​ព្រះ​ក្រយា​ហារ​ ​ក្នុង​វេលា​ព្រឹក​ឯ​កុសា​វតី​រាជធានី​វិញ​ទាន់​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ហត្ថិ​រ័តន៍​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​កើត​ប្រាកដហើយ​ ​ដល់​ព្រះបាទ​មហា​សុ​ទស្សនៈ​។​
​ [​៤​]​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​តទៅទៀត​ ​អស្សរ័តន៍​ ​(​សេះ​កែវ​)​ ​ជា​ស្តេច​សេះ​ឈ្មោះ​វលាហកៈ​ ​មាន​សម្បុរស​សុទ្ធ​ ​មាន​សម្បុរ​ត្រង់​ក្បាល​ខ្មៅ​ ​(​រលើប​)​ ​ដូចជា​សម្បុរ​នៃ​កក្អែ​ក​ ​មាន​សក់​ ​(​សក្បុស​)​ ​ដូច​បណ្តូល​ស្មៅ​យាប្លង​ ​ជា​សេះ​មាន​ឫទ្ធិ​អាច​ហោះ​ទៅលើ​អាកាស​បាន​ ​កើត​ប្រាកដ​ដល់​ព្រះបាទ​មហា​សុ​ទស្សនៈ​។​ ​លុះ​ព្រះបាទ​មហា​សុ​ទស្សនៈ​ ​ទ្រង់ទត​ឃើញ​ហើយ​ ​ក៏​មានព្រះហឫទ័យ​ជ្រះថ្លា​ថា​ ​អើ​យាន​សេះ​ល្អ​ណាស់​តើ​ហ្ន៎​ ​ប្រសិនបើ​ចូល​ទៅ​បង្ហាត់​បាន​ ​(​ជា​ការ​ប្រពៃ​)​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​លំដាប់នោះ​ ​អស្សរ័តន៍​ ​ក៏​ដល់​នូវ​ការ​បង្ហាត់​បាន​ ​ដូចជា​សេះ​អាជានេយ្យ​
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់