ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​មទៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ដូច្នេះ​ ​ហើយ​បាន​លះ​ ​មទៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​។​ ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​បមា​ទៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​ដូច្នេះ​ ​ហើយ​បាន​លះ​បមា​ទៈ​ ​ជា​ឧបក្កិលេស​នៃ​ចិត្ត​។​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​នោះ​ ​ព្រះអង្គ​ឆ្ងាយ​ចាក​សេចក្តី​សៅហ្មង​គ្រប់យ៉ាង​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​ញេយ្យធម៌​ទាំងពួង​ដោយ​ប្រពៃ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ​ ​ព្រះអង្គ​បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា​ ​និង​ចរណៈ​ ​គឺ​សេចក្តី​ចេះដឹង​ ​និង​ក្រិត្យ​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ ​ព្រះអង្គ​មានដំណើរ​ល្អ​ ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ត្រៃលោក​ ​ព្រះអង្គ​ប្រសើរ​ដោយ​សីលាទិគុណ​ ​រក​បុគ្គល​ណាមួយ​ស្មើ​គ្មាន​ ​ព្រះអង្គ​ជា​សារថី​ ​អ្នក​ទូន្មាន​នូវ​បុរស​ ​ដែល​គួរ​ទូន្មាន​បាន​ ​ព្រះអង្គ​ជា​គ្រូ​នៃ​ទេវតា​ ​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​អរិយសច្ច​ធម៌​ ​ព្រះអង្គ​លែង​វិលត្រឡប់​មកកាន់​ភព​ថ្មីទៀត​។​ ​រមែង​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ថា​ ​ព្រះ​បរិយត្តិធម៌​ ​ដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​សំដែង​ហើយដោយ​ល្អ​ ​ព្រះ​លោកុត្តរធម៌​ ​ជា​ធម៌​ដែល​ព្រះ​អរិយបុគ្គល​ទាំងពួង​ ​ដឹង​ពិត​ ​ឃើញ​ពិត​ ​ដោយ​បច្ចវេក្ខណញ្ញាណ​ ​ជា​ធម៌​ឲ្យ​នូវ​ផល​ ​មិន​រង់ចាំ​កាល​ ​ជា​ធម៌​គួរ​ដល់​ឯ​ហិប​ស្ស​វិធី​ ​ជា​ធម៌​ ​ដែល​ព្រះ​អរិយបុគ្គល
ថយ | ទំព័រទី ១២១ | បន្ទាប់