វាចារបស់បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា សម្មាវាចា។ បុគ្គលពោលនូវបរលោក ដែលមានពិតមែនថា បរលោកមានមែន បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថាធ្វើ មិនធ្វើនូវសឹកសត្រូវ ដល់ព្រះអរហន្ត ដែលជ្រាបច្បាស់ នូវបរលោកទាំងនោះឡើយ។ បុគ្គលពន្យល់អ្នកដទៃ ឲ្យយល់ នូវបរលោក ដែលមានពិតមែនថា បរលោកមានមែន សេចក្តីពន្យល់ របស់បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថាជា សទ្ធម្មសញ្ញត្តិ គឺពន្យល់តាមព្រះសទ្ធម្ម ហើយក៏មិនលើកតំកើងខ្លួនឯង មិនបង្អាប់បុគ្គលដទៃ ដោយសទ្ធម្មសញ្ញត្តិនោះឡើយ។ មួយវិញទៀត បុគ្គលលះបង់នូវភាវៈ ជាអ្នកទ្រុស្តសីល អំពីកាលមុនពិត ហើយតាំងទុកនូវភាវៈ ជាអ្នកមានសីលល្អ នេះឈ្មោះថា សម្មាទិដ្ឋិ សម្មាសង្កប្បៈ សម្មាវាចា មិនជាសឹកសត្រូវ ចំពោះព្រះអរិយៈទាំងឡាយ ជាអ្នកពន្យល់តាមព្រះសទ្ធម្ម ហៅថា មិនលើកតំកើងខ្លួនឯង មិនបង្អាប់បុគ្គលដទៃ។ កុសលធម៌ មានច្រើនទាំងអម្បាលនេះ តែងកើតឡើងព្រម ព្រោះមានសម្មាទិដ្ឋិ ជាបច្ច័យយ៉ាងនេះ។
[១០៩] ម្នាលគហបតីទាំងឡាយ វិញ្ញូបុរស តែងពិចារណាឃើញ ក្នុងលទ្ធិ របស់ពួកសមណព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ ដូច្នេះថា បើបរលោកមានមែន បុរសបុគ្គលដ៏ចំរើននេះ បែកធ្លាយរាងកាយ បន្ទាប់អំពីមរណៈទៅ
[១០៩] ម្នាលគហបតីទាំងឡាយ វិញ្ញូបុរស តែងពិចារណាឃើញ ក្នុងលទ្ធិ របស់ពួកសមណព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ ដូច្នេះថា បើបរលោកមានមែន បុរសបុគ្គលដ៏ចំរើននេះ បែកធ្លាយរាងកាយ បន្ទាប់អំពីមរណៈទៅ