​[​៣៣០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មាន​ឧបមេយ្យ​ដូច​បុគ្គល​ ​ជា​អរិយសាវ័ក​ ​ជា​អ្នក​បរិបូណ៌​ដោយ​ទិដ្ឋិ​ ​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​អរិយសច្ច​ ​រមែង​មានទុក្ខ​ ​ដែល​អស់​ទៅ​ ​រីងស្ងួត​ទៅ​ច្រើនជាង​ ​ឯ​ទុក្ខ​ដែល​សល់​នៅ​ ​សំដៅយក​ត្រឹម៧អត្តភាព​ ​មាន​ប្រមាណ​តិចណាស់​ ​មិនដល់​នូវ​ចំណែក​មួយ​ ​ក្នុង​មួយ​រយ​ចំណែក​ ​មិនដល់​នូវ​ចំណែក​មួយ​ ​ក្នុង​មួយ​ពាន់​ចំណែក​ ​មិនដល់​នូវ​ចំណែក​មួយ​ ​ក្នុង​មួយ​សែន​ចំណែក​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ការ​ត្រាស់​ដឹង​ធម៌​ ​មានប្រយោជន៍​ច្រើន​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ការបាន​ធម្មចក្ខុ​ ​មានប្រយោជន៍​ច្រើន​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ចប់​សូត្រ​ទី១០​។​
 [​៣៣១​]​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​.​.​.​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​.​.​.​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូច​បុរស​រើស​យក​ថ្ម​ ​ឬ​ក្រួស៧ដុំ​ ​ប៉ុន​គ្រាប់​សណ្តែកបាយ​ ​អំពី​ស្តេចភ្នំ​សិនេរុ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​សំគាល់ហេតុ​នោះ​ ​ថាដូចម្តេច​ ​ថ្ម​ ​ឬ​ក្រួស​ ​ប៉ុន​គ្រាប់​សណ្តែកបាយ​ ​ដែល​បុរស​រើស​មក​ ​និង​ស្តេចភ្នំ​សិនេរុ​ ​តើ​ណា​ច្រើនជាង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ស្តេចភ្នំ​សិនេរុ​ ​ច្រើនជាង​ ​ឯ​ថ្ម​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៧ | បន្ទាប់