​ទោះជា​ពួក​ឥសី​ណា​ ​ជា​អ្នក​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​បាន​សង្រួមចិត្ត​ ​មាន​ព្យាយាម​ដុត​បំផ្លាញ​កិលេស​ ​ឥសី​ទាំងនោះ​ ​ក៏​លះ​ចោល​នូវ​សរីរៈ​តាមកាល​គួរ​ ​ពួក​ព្រះអរហន្ត​ ​មានចិត្ត​អប់រំ​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើ​កិច្ច​ស្រេចហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​បុណ្យ​ ​និង​បាប​ ​ក៏​គង់​ដាក់​បង់​នូវ​រាងកាយ​នេះ​ដែរ​។​
 (​ព្រះរាជ​កុមារ​ពោល​ថា​)​ ​បពិត្រ​ព្រះ​មហាមុនី​ ​គាថា​ទាំងឡាយ​របស់​លោក​ ​ជា​សុភាសិត​មានប្រយោជន៍​ ​ខ្ញុំ​កាលបើ​លោក​ពន្យល់​ ​ដោយ​សេចកី្តល្អ​ហើយ​ ​សូម​លោក​ជាទី​ពឹង​របស់ខ្ញុំ​។​
 (​ព្រះ​ថេរៈ​ពោល​ថា​)​ ​សូម​ព្រះអង្គ​កុំ​ដល់​នូវ​អាត្មា​ជាស​រណៈ​ឡើយ​ ​អាត្មា​បាន​ដល់​នូវ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សក្យ​បុត្ត​ ​ដែល​មាន​ព្យាយាម​ធំ​ណា​ ​ជាស​រណៈ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ដល់​នូវ​ព្រះពុទ្ធ​នោះ​ជាស​រណៈ​ចុះ​។​
 (​ព្រះរាជ​កុមារ​សួរ​ថា​)​ ​បពិត្រ​លោក​និទ៌ុក្ខ​ ​ព្រះ​ជា​គ្រូ​របស់​លោក​នោះ​ ​(​គង់នៅ​)​ ​ក្នុង​ជនបទ​ណា​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅកាន់​ជនបទ​នោះ​ ​ដើម្បី​ឃើញ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ឈ្នះ​មារ​ ​មិន​មាន​បុគ្គល​ប្រៀប​បាន​។​
 (​ព្រះ​កច្ចាយនៈ​ឆ្លើយ​ថា​)​ ​ព្រះ​សាស្តា​ ​ជា​បុរស​អាជានីយ​ ​ទ្រង់​សម្ភព​ក្នុង​ត្រកូល​នៃ​ព្រះបាទ​ឱ​ក្កា​ក​រាជ​ ​ក្នុង​ជនបទ​ខាងកើត​ ​ព្រះ​សាស្តា​អង្គ​នោះ​ ​ទ្រង់​បរិនិព្វាន​ហើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៣ | បន្ទាប់