បុគ្គល​មាន​បា្រ​ជា្ញ​កំចាត់​ គប្បី​ទៅ​ដោយហេតុ​ណា​ ហេតុ​នោះ​មិន​មាន​ បច្ច័យ​មិន​មាន​ ការណ៍​មិន​មាន​ទេ​ ព្រោះហេតុនោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​មា​នបា្រ​ជា្ញ​កំចាត់​នោះ​ គប្បី​លុះដោយ​កិលេស​ដូចម្តេច​កើត​ ព្រោះ​លោក​មិន​មានការ​អែបនែប។ ហេតុ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
ទិ​ដិ្ឋ​ដែលគេ​កំណត់​ហើយ​ ក្នុង​ភព​តូច​ភព​ធំ​ ក្នុង​លោក​ណាមួយ​នៃ​បុគ្គល​មាន​បា្រ​ជា្ញ​កំចាត់​ មិន​មាន​ទេ​ បុគ្គល​មា​នបា្រ​ជា្ញ​កំចាត់​នោះ​ លះបង់​មាយា​ផង​ មានះ​ផង​ តើ​នឹង​លុះ​ដោយ​កិលេស​ដូចម្តេច​កើត​ ព្រោះ​លោក​មិន​មានការ​អែបនែប។
[១០៤​] បុគ្គល​មាន​កិលេស​ជា​គ្រឿង​អែបនែប​ រមែង​អើពើ​នឹង​វាទៈ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ជន​គប្បី​ពោល​នូវ​បុគ្គល​មិន​មានការ​អែបនែប​ដោយ​កិលេស​ណា​ដូចម្តេច​បាន​ ព្រោះ​អត្ត​ទិ​ដិ្ឋ​ (ការ​ឃើញថា​មានខ្លួន​) និរ​ត្ត​ទិ​ដិ្ឋ​ (ការ​ឃើញ​ថា​មិន​មានខ្លួន​) នៃ​ព្រះអរហន្ត​នោះ​មិន​មាន​ទេ​ ព្រះអរហន្ត​នោះ​ បាន​លាង​នូវ​ទិ​ដិ្ឋ​ទាំងអស់​ក្នុង​លោក​នេះ​ហើយ។

 [១០៥​] អធិប្បាយ​ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​មាន​កិលេស​ ជា​គ្រឿង​អែបនែប​ រមែង​អើពើ​នឹង​វាទៈ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ កិលេស​ជា​គ្រឿង​អែបនែប​ បានខាង​ការ​អែបនែប​ ២ យ៉ាង​ គឺ​ ការ​អែបនែប​គឺ​តណ្ហា​ ១
ថយ | ទំព័រទី ១៥២ | បន្ទាប់