សីសបាបណ្ណវគ្គ ទី៤
[៤១៣] សម័យមួយ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់គង់នៅក្នុងសីសបាវន (ព្រៃធ្នង់) ទៀបក្រុងកោសម្ពី ។ គ្រានោះឯង ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ចាប់ស្លឹកធ្នង់បន្តិច ដោយព្រះហស្ដ ត្រាស់សួរភិក្ខុទាំងឡាយថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកសំគាល់សេចក្ដីនុ៎ះ ដូចម្ដេច ស្លឹងធ្នង់បន្ដិច ដែលតថាគត ចាប់ដោយដៃក្ដី ស្លឹងធ្នង់ ដែលនៅឯដើមធ្នង់ក្ដី ស្លឹកនោះ តើស្លឹកណាច្រើនជាងហ្ន៎។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ស្លឹងធ្នង់ ដែលព្រះមានព្រះភាគ ចាប់ដោយព្រះហស្ត មានប្រមាណតិចណាស់ ឯស្លឹងធ្នង់ទាំងនោះ ដែលនៅដើមធ្នង់ មានចំនួនច្រើនជាង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ យ៉ាងនេះមែនហើយ ពាក្យណា ដែលតថាគតមិនសំដែង ដើម្បីសេចក្ដីត្រាស់ដឹង ដល់អ្នកទាំងឡាយ ពាក្យនុ៎ះឯង មានចំនួនច្រើនជាង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពាក្យនុ៎ះ បានជាតថាគតមិនសំដែង ព្រោះហេតុអ្វី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះថា ពាក្យនុ៎ះ មិនប្រកបដោយប្រយោជន៍ មិនមែនជាអាទិព្រហ្មចរិយធម៌ មិនប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្ដីនឿយណាយ មិនប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីប្រាសចាកតម្រេក មិនប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីរំលត់ទុក្ខ មិនប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីស្ងប់រម្ងាប់