​[​១៩៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អាចារ្យ​)​ ​ណា​ក្តី​ ​បបួល​គេ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ ​សាស្តា​ ​ជា​អ​សព្វញ្ញូ​ ​ពោល​មិន​ត្រូវ​ ​បបួល​នូវ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អនេ្ត​វាសិក​)​ ​ណា​ក្តី​ ​បុគ្គល​ ​(​ជា​ ​អនេ្ត​វាសិក​)​ ​ណា​ ​ដែល​អាចារ្យ​បបួល​ហើយ​ ​ប្រតិបត្តិ​តាម​ ​យ៉ាងនោះ​ ​បុគ្គល​ទាំងអស់​នោះ​ ​តែង​បាន​នូវ​បាប​ជាច្រើន​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ធម៌​ដែល​ ​គេ​ពោល​ខុស​។​
​ [​១៩៦​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អាចារ្យ​)​ ​ណា​ក្តី​ ​បបួល​គេ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​សាស្តា​ ​ជា​សព្វញ្ញូ​ ​ពោល​ត្រូវ​ ​បបួល​នូវ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អនេ្ត​វាសិក​)​ ​ណា​ក្តី​ ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អនេ្ត​វាសិក​)​ ​ណា​ ​ដែល​អាចារ្យ​បបួល​ហើយ​ ​ប្រតិបត្តិ​តាម​យ៉ាងនោះ​ ​បុគ្គល​ទាំងអស់​នោះ​ ​តែង​បាន​នូវ​បុណ្យ​ជាច្រើន​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ធម៌​ ​ដែលគេ​ពោល​ត្រឹមត្រូវ​។​
​ [​១៩៧​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​សាស្តា​ ​ជា​អ​សព្វញ្ញូ​ ​ពោល​មិន​ត្រូវ​ថា​ ​បុគ្គល​ជា​ទាយក​ ​(​អ្នកឲ្យ​)​ ​ត្រូវ​ដឹង​ប្រមាណ​ ​បុគ្គល​ជា​បដិគ្គាហក​ ​(​អ្នកទទួល​)​ ​មិនបាច់​ដឹង​ប្រមាណ​ទេ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះ​ធម៌​ ​ដែល​សាស្តា​ជា​អ​សព្វញ្ញូ​ ​ពោល​ខុស​។​
ថយ | ទំព័រទី ៧៧ | បន្ទាប់