សមុទយសច្ច របស់​ពួក​សុទ្ធាវាស​សត្វ​នោះ មិនកើត​ឡើង​ហើយ ក្នុង​កាល​ចិត្ត​ទី២ កំពុង​ប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុង​ទីនោះ តែម​គ្គ​សច្ច របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិនមែន​ជា​នឹង​មិនកើត​ឡើង ក្នុង​ទីនោះ​ទេ សមុទយសច្ច របស់​អសញ្ញ​សត្វ​ទាំងនោះ មិនកើត​ឡើង​ហើយ​ផង មគ្គសច្ច នឹង​មិនកើត​ឡើង​ផង ក្នុង​ទីនោះ។ មួយ​យ៉ាង​ទៀត មគ្គសច្ច របស់​សត្វ​ណា នឹង​មិនកើត​ឡើង​ក្នុង​ទីណា សមុទយសច្ច របស់​សត្វ​នោះ មិនកើត​ឡើង​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ​ឬ។ មគ្គសច្ច របស់​ព្រះអរហន្ត​ទាំងឡាយ ដែល​ប្រកបដោយ​មគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ និង​របស់​ពួក​សត្វ​ដែល​ជា​បុថុជ្ជន នឹង​មិនបាន​នូវ​មគ្គ និង​របស់​ពួក​សត្វ​នោះ ដែល​កើត​ក្នុង​អបាយ នឹង​មិនកើត​ឡើង ក្នុង​ទីនោះ តែ​សមុទយសច្ច របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិនមែន​ជា​មិនកើត​ឡើង​ហើយ ក្នុង​ទីនោះ​ទេ មគ្គសច្ច របស់​អសញ្ញ​សត្វ​ទាំងនោះ នឹង​មិនកើត​ឡើង​ផង សមុទយសច្ច មិនកើត​ឡើង​ហើយ​ផង ក្នុង​ទីនោះ។

ចប់ ឧប្បាទ​វារៈ។


 [១២៦] ទុក្ខសច្ច របស់​សត្វ​ណា រលត់​ទៅ សមុទយសច្ច របស់​សត្វ​នោះ រលត់​ទៅ​ឬ។ ទុក្ខសច្ច របស់​សត្វ​ទាំងអស់​នោះ កាល​ច្យុត រលត់​ទៅ ក្នុង​ភង្គ​ក្ខ​ណៈ​នៃ​ចិត្ត​ដែល​ប្រាសចាក​តណ្ហា ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន តែ​សមុទយសច្ច របស់​សត្វ​ទាំងនោះ មិន​រលត់​ទៅ​ទេ ទុក្ខសច្ច របស់​សត្វ​ទាំងនោះ រលត់​ទៅ​ផង សមុទយសច្ច រលត់​ទៅ​ផង ក្នុង​ភង្គ​ក្ខ​ណៈ​នៃ​តណ្ហា។
ថយ | ទំព័រទី ៧៧ | បន្ទាប់