ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

មាតិកា

ឈ្មោះ	ទំព័រ
សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ បឋមភាគ សីលក្ខន្ធវគ្គ ព្រហ្មជាលសូត្រ ទី ១
ព្រហ្មជាលសូត្រ ៖ សុត្តនិទាន	៣
ចូឡសីល	៧
មដ្ឈិមសីល ការធ្វើពីជគាម និងភូតគាមឲ្យវិនាសជាដើម	១៣
មជ្ឈិមសីល ការប្រកបល្បែងបាស្កាដែលជាហេតុជាទីតាំងនៃសេចក្តីប្រមាទ	១៥
មជ្ឈិមសីល ប្រកបនូវវត្ថុជាទីតាំងនៃការប្រដាប់ស្អិតស្អាងរាងកាយ	១៧
មជ្ឈិមសីល និយាយអំពីពាក្យប្រណាំងប្រជែង	១៩
មជ្ឈិមសីល ការពោលកុហក នឹងការពោលពាក្យរាក់ទាក់ជាដើម	២១
មហាសីលតិរចា្ឆនវិជ្ជា	២៣
ការកំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម បុព្វេនិវាសានុស្សតិ	៣១
ការកំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើមហេតុ ៤ យ៉ាង	៤៣
កំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម បុព្វេនិវាសានុស្សតិ	៤៥
កំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើមហេតុ ៤ យ៉ាង	៤៧
(ការ-លើស)កំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម ប្រកបដោយអមរាវិកេ្ខបទិដិ្ឋ	៦៣
ប្រកបដោយអធិច្ចសមុប្បន្នទិដ្ឋិ	៧១
ប្រកបដោយអបរន្តកប្បទិដ្ឋិ	៧៥
ប្រកបដោយឧទ្ធមាឃតនទិដិ្ឋ ជាអសញ្ញីវាទ	៧៧
ប្រកបដោយឧទ្ធមាឃតនទិដិ្ឋ ជានេវសញ្ញីនាសញ្ញីវាទ	៧៩
ឧចេ្ឆទវាទ	៨១
ទិដ្ឋធម្មនិព្វានវាទ	៨៧
ប្រកបដោយអបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ទិដ្ឋធម្មនិព្វានវាទ	៩១
សស្សតវាទ	៩៣
ប្រកបដោយអមរាវិកេ្ខបទិដ្ឋិ ជាដើម	៩៥
ប្រកបដោយឧទ្ធមាឃតនទិដ្ឋិ ជាដើម	៩៧
ប្រកបដោយបុព្វន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម	៩៩
ប្រកបដោយអបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម	១០៧
ប្រកបដោយបុព្វន្តាបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម	១០៩
ប្រកបដោយបុព្វន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម	១១១
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមានព្រះភាគ	១១៣
សាមញ្ញផលសូត្រ ទី ២
សាមញ្ញផលសូត្រ ៖ រឿងព្រះបាទអជាតសត្តុ	១១៥
ពុទ្ធគុណកថា	១១៩
ព្រះឧទាននៃព្រះបាទអជាតសត្តុ	១២១
ការសួរអំពីផលនៃសមណប្បដិបត្តិ ដែលឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនឯង	១២៣
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះបូរណៈ	១២៥
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះមក្ខលិ	១២៩
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះអជិតៈ	១៣៥
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះបកុធៈ	១៣៩
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះនិគណ្ឋៈ	១៤១
វាទៈរបស់គ្រូឈ្មោះសញ្ជ័យ	១៤៣
ការសួរអំពីផលនៃសមណប្បដិបត្តិ ដែលឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនឯង	១៤៧
ការទ្រង់សម្តែងផលនៃសមណប្បដិបត្តិ ដែលឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនឯង	១៤៩
ពុទ្ធគុណកថា	១៥៥
សីលក្ខន្ធកថា ចូឡសីល	១៥៧
សីលក្ខន្ធកថា មជ្ឈិមសីល	១៦១
សីលក្ខន្ធកថា មហាសីល	១៦៩
សេចក្តីសង្រួមក្នុងឥន្រ្ទិយ	១៧៧
សតិសម្បជញ្ញៈ សេចក្តីសនោ្តស	១៧៩
សេចក្តីឧបមានៃនីវរណធម៌ទាំង ៥	១៨១
ការលះបង់នូវនីវរណធម៌ទាំង ៥	១៨៥
ទុតិយជ្ឈាន សេចក្តីប្រៀបដោយអន្លង់ទឹក	១៨៧
ចតុត្ថជ្ឈាន	១៨៩
ការបង្អោនចិត្តទៅ ដើម្បីញាណទស្សនៈ	១៩១
ការនិម្មិតនូវកាយដែលសម្រេចអំពីចិត្ត	១៩៣
ញាណជាគ្រឿងតាក់តែងឫទ្ធិ	១៩៥
សោតធាតុ ជាទិព្វ	១៩៧
ចេតោបរិយញ្ញាណ	១៩៩
បុពេ្វនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ	២០១
ចុតូបបាតញ្ញាណ	២០៥
អាសវក្ខយញ្ញាណ	២០៩
ការទ្រង់សម្តែងព្រះអង្គជាឧបាសករបស់ព្រះបាទអជាតសត្តុ	២១១
ការទ្រង់អនុមោទនារបស់ព្រះបាទអជាតសត្តុ	២១៣
អម្ពដ្ឋសូត្រ ទី ៣
អម្ពដ្ឋសូត្រ ៖ និទាន រឿងអម្ពដ្ឋមាណព	២១៧
ការពោលបន្តុះបង្អាប់ថាជាពូជគហបតី ជាគម្រប់២នឹងគម្រប់ ៣	២២៥
ពោលអំពីសក្យវង្ស	២២៧
ការញាំញីដោយពាក្យថា កូនទាសី	២២៩
ពោលអំពីវង្សរបស់អម្ពដ្ឋមាណព	២៣១
ការបរិបូណ៌ដោយវិជ្ជានឹងចរណៈ	២៤១
ប្រធាននៃសេចក្តីសាបសូន្យនៃគុណសម្បទាគឺវិជ្ជានឹងចរណៈ	២៤៣
ពួកឥសីដែលជាបុព្វបុរស	២៤៩
មហាបុរិសលក្ខណៈ ២ ប្រការ	២៥៣
រឿងព្រាហ្មណ៍ឈ្មោះបោក្ខរសាតិ	២៥៥
អនុបុព្វីកថា ធម្មចក្ខុ	២៦១
ការអារាធនារបស់ព្រាហ្មណ៍ឈ្មោះបោក្ខរសាតិ	២៦៣
សោណទណ្ឌសូត្រ ទី ៤
សោណទណ្ឌសូត្រ៖ ពុទ្ធគុណកថា	២៦៥
កិត្តិសព្ទរបស់ព្រះមានព្រះភាគ	២៦៧
គុណកថា របស់សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៦៩
ពុទ្ធគុណកថា	២៧៣
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៧៩
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគនៃសោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៨១
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៨៣
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍មានអង្គ ៥	២៨៥
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍មានអង្គ ៣	២៨៧
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍មានអង្គ ២	២៨៩
ការពោលតបតរបស់សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៩១
ការពោលអំពីគុណរបស់អង្គកមាណព	២៩៣
ពោលអំពីសីលនឹងបញ្ញា	២៩៥
សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍សមែ្តងខ្លួនជាឧបាសក	២៩៧
បំណងរបស់សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍	២៩៩